Het laatste stuk fietsen

Het eind van mijn fietsvakantie komt in zicht. De eindstreep ligt op de camping van Taninges. Dat wil trouwens niet zeggen dat mijn vakantie erop zit. Ik ga namelijk nog aansluitend een week of drie met Rina wandelen in de hoge Franse Alpen. Als je nu jaloers op me bent, heb ik daar alle begrip voor.
Rina en ik hebben op 16 juli afgesproken. Dan komt ze me met de auto oppikken in Taninges. Daarvandaan is het dan behoorlijk stijl, met vele haarspeldbochten, naar haar zomerhuis. Nou ja, zomerhuis… Op de begane grond drie slaapkamers en een badkamer compleet met ligbad, op de eerste etage twee slaapkamers, een badkamer, een prachtige eetkeuken en een kolossale woonkamer met een balkon over de voor- en eentje over de zijkant. Nog een etage hoger is een filmzaaltje. Het huis is in een schitterende bergomgeving gelegen en het uitzicht is met geen pen te beschrijven. Ik verheug me er nu al op. Maar het is nog niet zover. Eerst moet ik nog naar Taninges fietsen. En hiervandaan is dat 85 kilometer. In deze 85 kilometer zitten 1.500 hoogtemeters. Dat moet te doen zijn. Het enige dat me tegenstaat is de hoge temperatuur. Het is weer bloedheet. Misschien is het beter als ik dit laatste stuk in tweeen ga doen.
Bij het bestuderen van de kaart zie ik dat er onderweg slechts een bruikbare camping is. Die ligt in Neydens, op ongeveer 35 kilometer. Eigenlijk is deze afstand te klein om mijn tent voor af te breken en alles in te pakken. Maar vanwege de hitte en de 750 hoogtemeters die in dit stukje zitten, besluit ik het toch maar te doen. Dus eerst naar Neydens en een dag of wat later het allerlaatste fietsstukje van 50 kilometer naar Taninges. Lekker relaxed. Ik heb toch alle tijd. En met dat gevoel vertrek ik vandaag uit Seyssel.
Het hoogteprofiel op mijn navigatie laat hier en daar een bijna recht verticaal streepje zien. Nou, dan weet je het wel. Dat wordt daar lopen. En dat klopt inderdaad. Al na een half uurtje lukt het me niet meer om ook maar een centimeter vooruit te komen. Op zich is lopen niet erg, maar ik mis dan wel de rijkoeling. Jezus, wat is het dan heet. Gelukkig duurt dat niet zo heel lang. Na een kwartiertje wordt het wat vlakker en kan ik weer met de fiets. Hard gaat het niet: 8 a 9 kilometer per uur. Al snel heb ik de ideale cadans te pakken. Ik moet niet sneller willen want dat kost me teveel energie. Zoals het nu gaat kan ik het heel lang volhouden.
Ondertussen geniet ik van het landschap dat ik langzaam maar zeker zie veranderen. De bergen worden duidelijk hoger. Ik hou hier wel van. Af en toe kom ik nog heftige klimmetjes tegen, maar lopen hoeft niet meer.
Daar zie ik Neydens al. Dat is toch wel snel gegaan. Echt moe ben ik dan ook niet, maar de hitte heeft toch wel een beetje aan me gevreten. Daar is de camping ook al. Vlug naar de receptie waar een jongedame me vertelt wat een nachtje op deze camping mij gaat kosten. Ik versta haar niet. Ik hoor namelijk een heel raar bedrag dat niet kan kloppen. Ze probeert het nu in het Engels. Ook dat versta ik niet. Tenslotte schrijft ze het op. Een nachtje gaat me 35,20 kosten. Belachelijk. Had ik het toch goed verstaan. Sorry hoor, maar dat betaal ik niet. Zelfs in Zwitserland heb ik dat nog niet eens hoeven te betalen. Dat vertel ik haar dan ook, waarop ze op een tarieflijstje aanwijst dat ze toch gelijk heeft. Inderdaad, daar staat dat idiote bedrag ook. Maar als beschrijving ervoor staat dat het om een emplacement gaat  voor tent, caravan of camper, inclusief stroom, een auto of motor en twee personen. Ja zeg, ik ben alleen en ik hoef ook geen stroom. Moment, zegt ze en ze gaat met een moeilijk gezicht op haar computerscherm kijken. Uiteindelijk zegt ze 17,50. Ik doe het, maar eigenlijk vind ik dit nog te duur, maar niet duur genoeg om elders naar een ander onderkomen te zoeken.
De mevrouw van de receptie gaat me in een golfkarretje voor naar een kampeerplekje. Ik moet wel zeggen dat het een mooie camping is. Er is een zwembad, een animatieteam, een winkeltje met exclusieve prijzen, een restaurant, je kunt er fietsen van bedenkelijke kwaliteit huren vanaf 4 euro per uur… Prachtig allemaal, maar ik hoef alleen een slaapplek en wat sanitair. Wel graag schoon.
Een ding is in ieder geval heel makkelijk voor me. Ik hoef er niet over na te denken of ik hier nog een dagje langer blijf. Morgen ben ik hier weg.

VAN NEYDENS NAAR TANNINGES,  HET LAATSTE STUKJE FIETSEN
Als ik wakker word is het al erg warm. Vlug wat stokbrood naar binnen werken en dan de spullen inpakken. Ik ben al aardig aan de hitte gewend, toch ben ik al helemaal bezweet als ik op mijn fiets stap. Heerlijk dat windje langs mijn natte lijf. Een paar minuten later ben ik alweer opgedroogd en voel ik de zon weer ongenadig op mijn rug prikken.
Deze afdaling begint met een afdalinkje. Er zitten scherpe bochten in, dus rustig aan. Na deze afdaling blijft het voorlopig klimmen, maar ik heb de cadans vlug te pakken. Ik kan het volhouden tot ik Annemasse bereik. Dit is een aardig grote stad die aan Genève grenst. Ik moet er doorheen. Er is enorm veel autoverkeer. De wegen gaan op en neer. Er zijn veel stoplichten en nog meer rotondes. Het is optrekken en stilstaan. Vermoeiend, zeker bij deze temperatuur. Aan alles komt gelukkig een eind. Ook aan Annemasse en ik kan weer om me heen kijken. 
De grote Alpen dienen zich aan. Ik zie bergtoppen die nog onder een dik pak sneeuw liggen. Ze steken af tegen de azuurblauwe lucht met hier en daar een klein wit wolkje. Zo mooi, bijna onecht. Daartussen ga ik met Rina wandelen. Ik geniet al helemaal van het idee.
Van Annemasse naar Taninges moet ik de weg delen met aardig wat autoverkeer. Natuurlijk rij ik liever over landweggetjes, maar dit is ook wel te doen.
Het grootste gedeelte van dit stuk gaat nog steeds omhoog. Maar ook hier heb de cadans snel te pakken en voor ik het goed en wel in de gaten heb, rij ik Taninges binnen. Nog geen 10 minuten later sta ik oog in oog met de receptiedame van de camping. Over en weer maken we wat geintjes en lachend ga ik op zoek naar een kampeerplekje. Wat een heerlijke camping. Mooi gras tussen hoge, volwassen bomen die voor de nodige schaduw zorgen. Uitzicht op besneeuwde bergen. Aan de voet van de Pic de Macelly, een prachtige berg met bovenop een kruis. Achter de camping loopt een prachtig riviertje. Hier beginnen ook een paar wandelingen.
Op ongeveer 10 minuten fietsen is er een grote supermarkt waar je werkelijk alles kunt kopen. Ook vers.
Op de camping hou ik het wel uit totdat Rina op de 16e komt. Intussen ga ik ook de viering van Quatorze Juillet (14 juli, de nationale Franse feestdag) meemaken. Ik stel me zo voor dat dat net zo eindigt als in de avonturen van Asterix waarbij iedereen aan lange tafels heerlijk zit te eten en te drinken. Dat idee vind ik dan tevens een passend end voor dit reisverslag.

TOT SLOT
Ik heb een geweldige fietsvakantie achter de rug. Eigenlijk heeft alles meegezeten. Ik heb heel veel en bijna alleen maar leuke dingen meegemaakt, veel lieve en interessante mensen ontmoet, de prachtigste natuur en landschappen gezien…
Kortom, het is een groot genieten geweest. Ik hoop dat ik jou met dit reisverslag ook een beetje heb laten meegenieten. Dat was in ieder geval mijn bedoeling.

Groetjes en tot gauw,
Ferry