Hières-sur-Amby

7 juli 2018 - Seyssel, Frankrijk

De camping waar ik na 103 kilometer buffelen aankom ligt in het plaatsje Hières-sur-Amby. Het ligt er een beetje verloren bij. Er zijn maar een paar kampeerders waaronder een jong stel uit Venezuela. We praten wat met elkaar. De standaard dingen. Waar kom je vandaan, waar ga je naar toe.
Zodra mijn tent staat ga ik onder de douche. Daar knap ik lekker van op, maar niet genoeg om nog wat actiefs te doen. Ik lees alleen nog een paar hoofdstukken van een boek. Zelfs dat wordt me teveel. Ik ga naar bed.
Ik lig er nog niet zo lang in of het begint te onweren. Het gaat gelijk enorm tekeer. De donders volgen elkaar in sneltreinvaart op. Het weerlicht dat het een lieve lust is. De regen die voorzichtig met een paar druppels begon, komt nu met bakken naar beneden. Het lijkt wel of ik met mijn tent onder de douche sta. Vanwege de rukwinden weet ik dat het niet zo is.
Ondanks het natuurgeweld worden mijn ogen zwaarder en ik val in een diepe slaap.
Als ik wakker wordt is het onweer weg. Het is wel bewolkt. Van de dames van de receptie hoor ik dat het onweer de komende dagen blijft dreigen. Volgens hen is er afgelopen nacht wel acht millimeter regen gevallen. Ze zeggen dat met een serieus gezicht met de mondhoeken naar beneden. Dat zal dan wel veel zijn, denk ik dan. In ieder geval heeft mijn tentje zich kranig gedragen. Geen lekkage. En hij is ook niet weggewaaid. Ondanks dat de knaloranje kleur me niet aanstaat (in andere kleuren was-ie destijds niet leverbaar) is het wel een kek tentje. 
Eigenlijk gebeurt er deze dag niet veel. Ik rust uit. Doe geen ruk. Ik lees nog wat in mijn boek. That’s it. 
’s Nachts komt er nog een onweersbui over. Ik weet niet of het een zware is, want voordat ik goed en wel in bed lig, ben ik al in coma.

De volgende morgen zie ik weer een strakblauwe hemel. De tent is nog wel nat. Dat dwingt me om heel langzaam in te pakken. Dan kan hij nog een beetje drogen. En zonder dat ik er erg in heb kom ik weer in mijn biologische ritme. Half 11 vertrek ik van de camping. Kijk, dat zijn de tijden die bij me passen. Ik voel me dan ook gelukkiger dan ooit als ik vertrek. Zonder ontbijt, maar dat kan me niet bommen deze keer.
Het is een schitterende afwisselende etappe. Soms rij ik langs de Rhône, dan weer door bos of akkerland. Er wordt hier trouwens veel mais verbouwd. Ook kom ik regelmatig velden met zonnebloemen tegen. De dorpjes blijven trouwens stuk voor stuk van grote schoonheid. Oude huisjes en huizen met aanbouwtjes van alle denkbare soorten. Bloembakken voor de ramen en tuinen die volop in de bloei staan. Het is heerlijk om doorheen te fietsen. Wat een geluk om dit mee te mogen maken.
Rond half een begin ik trek te krijgen. Als ik langs een jachthaventje kom zie ik een restaurant. Een modern ding dat ze brasserie noemen. Als ik vraag wat het dagmenu is, blijken ze dat niet te hebben. Ik krijg de gewone menukaart met ongewoon hoge prijzen aangereikt. Dat is de bedoeling niet en ik vertrek weer. 
Ongeveer drie kwartier later kom ik op een kruispunt een ouderwets aandoend restaurant tegen. Op een bord staat dat het dagmenu 13,80 kost. Ik ben nu wel wat aan de late kant dus vraag ik of het nog geserveerd wordt. Geen probleem. Ik mag mijn fiets op de binnenplaats parkeren maar niet bij het eerste afdak want daar broeden zwaluwen en die mogen niet gestoord worden.
De eetzaal is heel ouderwets. Simpele tafeltjes met lichtblauwe kleedjes met daaroverheen transparant plastic. Aan het plafond een aantal hanglampen met daarin verschillende gloei- en spaarlampen. Een wand is over de volle lengte beschilderd met een berglandschap. Ik kan het niet laten om er een foto van te maken.
De serveerster laat de saladebar zien en vertelt me dat ik zelf een salade moet samenstellen. Dat is niet aan dovemansoren gezegd want ik heb echt heel veel trek. Daarom schep ik flink op. Inmiddels staat op mijn tafel een mandje brood en een karaf wijn. 
Als ik de salade op heb bekruipt mij het gevoel dat deze salade misschien wel het hele menu was. Juist op dat moment komt de serveerster met een schaaltje met twee stukken vlees en een schaaltje puree. Heerlijk. Halverwege komt ze me vragen of ik wel genoeg heb. Dat heb ik zeker. Even later komt ze weer met een kaasplateau en daarna het dessert zoals ik nog nooit heb gezien. Ze komt namelijk met een enorme schaal met allerlei soorten gebak erop. En niet van die kleintjes. Ik kies een soort Tompouce uit. Als ik die eenmaal naar binnen heb gekregen krijg ik ook nog koffie.
Tot de nok gevuld ga ik afrekenen bij de bar. Ik zal het bord wel verkeerd hebben gelezen, want voor 13,80 kan dit natuurlijk niet. Mij benieuwen wat ik dan wel moet betalen. Niet te geloven, het is toch 13,80. Dit gaat mijn begrip op een positieve wijze te boven. 
Als ik weer ga fietsen moet ik weer helemaal op gang komen. Ik had misschien dat ene glaasje wijn niet moeten nemen. Gelukkig fiets ik na een kwartiertje weer als gewoonlijk en geniet ik weer met volle teugen van de mooie omgeving.
Ik wil er geen al te lange fietsdag van maken. Het komt dan ook goed uit dat er in Brergnier-Cordon een camping municipal is. Die neem ik. Het is een waardeloze camping. Ik weet nu al dat ik hier morgen vertrek.

OP WEG NAAR SEYSSEL
De volgende etappe is naar Seyssel. Volgens mijn gegevens moet daar een camping zijn. De route ernaar toe is prachtig. Het is wel te vergelijken met die van gisteren. Alleen zijn de beklimmingen wat zwaarder. Dat is niet zo gek, want inmiddels ben ik aangekomen in de Haute Savoie. Haute betekent hoog. Het betekent ook dat ik in de buurt begin te komen van het einddoel van mijn fietsvakantie.
Aangekomen in Seyssel valt me op dat het plaatsje echt de sfeer van de Haute Savoie uitademt. Dat komt onder andere door de specifieke architectuur. Ook zijn er specialiteitenwinkeltjes met producten uit de Haute Savoie en overal zie je de rode vlaggen met witte kruizen. Het ziet er erg leuk uit.
De camping is ook tof. Er staan gezellige mensen. Het sanitair valt eerlijk gezegd wel tegen. Toch besluit ik om een paar dagen op deze camping te blijven. Het laatste stukje wordt namelijk heel zwaar. Daar wil ik uitgerust aan beginnen.

Foto’s

7 Reacties

  1. Carla:
    7 juli 2018
    Gelukkig heb je het droog gehad met fietsen. Ik geniet met volle teugen van je reis verhalen ga zo door.
    groetjes Carla
  2. Hans van der Pijll:
    7 juli 2018
    Mooie belevenissen weer Ferry, door jou verhalen leer ik Frankrijk nog beter kennen!
  3. Carola:
    7 juli 2018
    Wat een lekker verhaal weer en ook met leuke foto's. Het einde komt in zicht Fer, maar niet voordat ik eerst mijn petje voor je af neem.... bij deze dus xx
  4. Stephan:
    7 juli 2018
    Jeetje man, de laatste loodjes, nu al? De tijd vliegt! Geniet ervan! Tot snel!
  5. Han:
    7 juli 2018
    Wat een gevarieerd menu op naar de laatste etappe
  6. Rina:
    9 juli 2018
    Nog even..........
  7. Siemon Staphorst:
    9 juli 2018
    Hoi Ferry, weer een goed en leuk verhaal. Ik heb bewondering voor je. Veel succes en plezier. Groetjes. Sjs