Een bijzondere ontmoeting

Mijn lieve vriend Willem Hoogenhout heeft mij nog niet zo heel lang geadviseerd om mijn baard en mijn haar een beetje te laten groeien. Wie ben ik om zijn advies in de wind te slaan? De reacties waren trouwens wel leuk. Ik moet wel 2x per week de tondeuse eroverheen halen. In standje zoveel.
Ik heb de tondeuse niet meegenomen op vakantie. Het gevolg laat zich raden. Het haar boven mijn oren, op mijn achterhoofd (bovenop zit niet zoveel), mijn snor en mijn baard worden steeds duidelijker. Ik lijk steeds meer op de kerstman, want het is wit. Als ik ’s morgens in het sanitairgebouw in de spiegel kijk, herken ik me zelf nauwelijks. Dan zie ik namelijk een geëxplodeerde egel.
Ik denk daarom steeds vaker om maar eens naar de kapper te gaan. Mijn slechte Italiaans weerhoudt mij daarvan. Ik kan dan wel mijn uiterste best doen om uit te leggen wat de bedoeling is, maar dat snappen ze niet. Als ik dan de kapperszaak verlaat heb ik coupe-Berlusconi. En dat is op zijn zachtst gezegd net de bedoeling niet.
Een andere reden om niet naar de kapper te gaan dient zich ’s avonds aan als ik de pizzeria van de camping binnenga.
Als je al eens op Sardinië bent geweest, weet je dat de vrouwen daar bijzonder mooi zijn. Maar werkelijk de allermooiste komt in de pizzeria met een brede lach naar me toe gelopen. Ze spreekt perfect Engels en begeleidt me naar een tafeltje die ze direct voor een persoon in orde maakt. Ze geeft me de kaart en gaat naar de bar om daar wat werkzaamheden te verrichten. Mijn keus staat al snel vast. Het wordt een pizza Fruiti del Mare. Ik kijk hoe energiek ze achter de bar aan het werk is. Zij kijkt naar mij en gelijk verschijnt die lach weer op haar gezicht. Ze komt direct naar me toe. Wat een beauty. Ze heeft haar donkere haar hoog opgestoken. Je ziet zo dat het een echte Italiaanse is. Haar huid is ietwat getint en ze heeft heel donkere ogen. Je kunt ook aan haar zien dat ze veel aan sport doet. Wat een droom.
Als ze later de pizza op tafel zet zegt ze ‘Geniet er maar lekker van’ terwijl ze haar ogen een beetje dichtknijpt en haar schouders een beetje optrekt. Als ze bij me wegloopt zie ik dat de strakke spijkerbroek haar goed staat.
Iedere keer als ze langsloopt lachen we naar elkaar. De pizza is heerlijk, maar dat is inmiddels bijzaak geworden. Als ze langskomt begint ze te vertellen over de goede wijnen uit de omgeving. Ze kent zelfs de namen van de druiven waarvan deze worden gemaakt. Ook weet ze door welk volk in het verleden de betreffende druiven zijn geïmporteerd op het eiland.
Als het uiteindelijk op afrekenen aankomt, komt ons gesprek pas echt op gang. Ze blijkt gids voor mountain bikers te zijn. Ze moet daarom steeds weer routes bestuderen. Als blijkt dat ik ook fietser ben, is de klik compleet. Spontaan krijg ik haar e-mailadres.
Wat is het leuk dat ik haar ontmoet heb. Wat een droom van een vrouw. Als ik 30 jaar jonger was zou ik hier nog wel een poosje blijven. Maar ja, ik ben niet jonger. Dat wordt morgen dus gewoon weer fietsen. Met weke knieën. Dat dan weer wel. Maar niet naar de kapper. Zo afstotend schijnt het nog niet te zitten.