Het festival

Het is vandaag opnieuw prachtig weer. Het is half tien en al heel warm. Ik schat zeker 30 graden. Dat belooft wat vandaag.
Na uitgebreid te hebben gebadderd en een eenvoudig ontbijt ga ik eens bij de receptie informeren waar en hoe laat het festival is. Het blijkt ongeveer 20 minuten lopen van hier en het is al begonnen. Oei, vlug ernaar toe.
Via een omweg weet ik het te vinden. De straten zijn rondom voor het autoverkeer afgesloten. Je ziet daarom behoorlijk wat wandelaars.
Als ik bij het festival aankom zie ik aan de linkerkant van de straat waar ik loop een hele rij Fiat’s 500. De echte. Ze zien er uit als nieuw en trekken dan ook de nodige aandacht van het publiek. Aan de rechterkant staan marktkraampjes. Achter het eerste staat een echte Sardische boer die kaas en worst verkoopt. Ik wil wel een stukje worst. Lekker voor vanmiddag. Het stukje dat ik aanwijs kost tweevijftig. Dat heb ik niet en wil betalen met een briefje van 20. Daar heeft hij niet van terug. Neem maar mee en betaal me later maar, zegt ie.
Ik loop verder. Het festival is een soort preuvenement. Overal kraampjes met lekkernijen en met Sardische kunstnijverheid. Ook in alle zijstraatjes en rondom de kerk. Bij heel veel kraampjes is een soort terrasje gemaakt waar je de hapjes en drankjes kunt proeven. Waar je ook loopt, heet ruikt overal heerlijk. Ja, lekker eten en drinken kun je wel aan de Sardijnen overlaten.
Ik kom bij een kaaskraampje en bestel een portie kaas. Het bestaat uit oude kaas, verse kaas met honing en verse kaas gevouwen in een crêpe en zo gebakken. Ook krijg ik er nog een plastic glaasje wijn bij.
Het is kennelijk nog te vroeg voor wijn, want voordat ik heb geproefd ligt het al op straat.
Ik loop nog wat rond waarbij ik vooral de schaduw opzoek. Achter een grote kraam zie ik heel veel mensen in klederdracht. Ze hebben het erg druk met de verkoop van een soort chips.
He, daar is een infostandje. Even vragen hoe laat het volksdansen begint. Om vier uur, krijg ik te horen. Het is nu half een. Daar ga ik niet op wachten. Er moet vandaag ook nog een reisverslag worden gepost en ik moet mijn reisplan voor morgen nog maken.
Het is jammer dat ik het volksdansen heb gemist, maar het marktje was toch wel heel speciaal. Er liepen hele families rond, op zijn Italiaans-netjes gekleed. De kinderen met ballonnen. Volle terrasjes. En dat alles in het centrum van het stadje tussen kleurige huizen en bloeiende bomen onder een strak blauwe hemel. Een vrolijke boel dat zo in een Fellini-film zou passen.