Fietsen en wandelen 2016 - dag 27

Om half negen word ik spontaan wakker. Het was een koude nacht hoewel ik het een paar keer erger heb meegemaakt. Gisteravond begon het te bewolken en flink te waaien. Ook koelde het toen snel af. Nu zie ik een prachtige blauwe lucht. Het is nog wel fris. Rond negen uur komt de zon boven de bergen uit. De temperatuur stijgt direct. De omgeving is scherper te zien dan gisteren en ik vind het nog mooier. Hier ga ik nooit genoeg van krijgen. Ik blijf hier vandaag. Niemand die me dit afneemt. Wat ben ik toch een geluksvogel.

Ik ga weer in mijn stoeltje zitten om van de omgeving te genieten. Krak. Ik zit gelijk een end lager. Het stoeltje is bezweken. Dat is balen, want zonder stoeltje ben ik gehandicapt. Als ik nu wil koken moet ik op mijn knieën zitten. Niet prettig, zeker niet in nat gras. Ik bekijk de schade en zou niet weten hoe ik dit kan repareren. Wat moet ik doen? Als ik het weggooi heb ik minder gewicht mee te slepen. Met het klimwerk in het vooruitzicht is dat wel lekker. Iedere gram telt mee. Alleen weegt dit stoeltje niet veel. Het is super lichtgewicht. Weet je wat, ik neem het toch nog maar mee. Misschien schiet me later nog een list te binnen.

Ik ben weer eens lui. Toch moet ik boodschappen doen. Eerst douchen. Er zijn op deze camping trouwens maar een douche, een toilet en twee afwasbakken. Genoeg. Laat het blijven zoals het is. Tadeloos.

Ik stap op de fiets om boodschappen te doen. Als een raket schiet ik naar beneden. Heb ik dit gisteren naar boven gefietst? Ik word bijna trots op mezelf. Op de D907 aangekomen daal ik het eerste stukje ook nog. Goed voor tegen de vijftig per uur. Tot de rotonde, daarna gaat het weer wat omhoog. Na twee kilometer in totaal kom ik bij een grote Franse supermarkt. Ik haal mijn boodschappen en ga dezelfde weg weer terug. Zo, mijn dagelijkse portie lichaamsbeweging zit er op. Nu van het zonnetje, lekkere hapjes en een goddelijk wijntje genieten. Voor vanavond heb ik cassoulet met eend. Dat is een witte bonen-schotel met worst, eend en saus. Een lievelingshapje van me. Dat gaat smullen worden.

Ik doe de rest van de dag helemaal niets behalve genieten. Morgen is al de een na laatste fietsetappe. Geen lange, maar een bijzonder zware naar Taninges. Tenzij ik besluit om hier nog een dagje te blijven.

Wordt vervolgd.