Fietsen en wandelen 2016 - dag 10
26 juli 2016 - Gondrexange, Frankrijk
Vanwege de slechte nacht besluit ik een beetje uit te slapen. Mijn opstandige darmen dwingen me echter een sprint te trekken naar de staantoiletten. De koude rillingen lopen al over mijn rug. Pffff, net op tijd. Ik had geen seconde later moeten zijn. Zo dat kan je maar beter kwijt zijn. Terwijl ik mijn broek ophaal en achter me kijk, zie ik aan de stortpijp dat mijn timing toch niet zo goed was als dat ik dacht. Volgende keer toch harder lopen of eerder vertrekken. Dat heb ik nog diverse keren gedaan. Waarschijnlijk voel ik me daarom een beetje slapjes. Desondanks besluit ik te vertrekken. De toiletrol grijpklaar. Het kan namelijk best wel een typische etappe worden. Maar wel een noodzakelijke want ik wil een camping met WiFi.
De temperatuur is enorm hoog. Ik schat toch wel ongeveer 30 graden. Ik ben niet van plan om er een zware etappe van te maken. Hoeft ook niet, want ik heb alle tijd. De eerste 25 kilometer gaat door een prachtig welvend landschap. Daarna kom ik bij een kanaal. Het jaagpad van dit kanaal is mijn fietspad. Het fiets lekker. Ik heb echter weinig puf. In het kanaal zijn tientallen sluisjes. Er varen aardig wat plezierboten. Het kanaal eindigt in een t-splitsing met een ander kanaal. Hier moet ik links af en kom bij en traverse. Het is een hoge brug met aan beide zijden trappen met een fietsgoot. Ik moet de bagage van mijn fiets afhalen. Eerst de fiets naar boven duwen en aan de andere kan naar beneden brengen. Daarna nog twee keer heen en weer voor mijn bagage. Een hele klus met deze warmte. Maar gelukkig arriveer ik na ongeveer 1 kilometer in Gondrexange waar ik een camping vind met goed werkende WiFi en een heerlijk Frans sfeertje. Eigenlijk wil ik hier niet meer weg. Dat heeft ook wel een beetje te maken met het feit dat ik morgen of overmorgen de hoogste berg van de Vogezen moet zien te bedwingen: de Col du Donon. Je kunt die berg vanaf hier zien. Mooi en dreigend tegelijk.
Jouw verhalen en straks de foto's en film zijn een wereldje op zich. Smakelijk verteld (op die toiletscene na) en het lezen waard.
Het ga je goed in het vervolg dat ik blijf volgen (als ook ik WiFi vindt) vanuit de Groningse natuurcampings. Gelukkig is het hier helemaal vlak. Iets waar jij soms even jaloers aan mag denken.
Trappende groet!
Theo
Blij dat het lekker gaat ,ondanks up en downs.mooie verhalen en bovenal leuk om te lezen.zijn we toch een beetje bij je.groetjes
groetjes Alida
Het is echt geen leedvermaak maar het is heerlijk om, gezeten in het zonnetje, te lezen welke ontberingen jij moet ondergaan en hoe je je daar geweldig doorheen slaat....Rambo is er een watje bij vergeleken. We zien uit naar de volgende verslagen. Veel plezier en lieve groet van ons, Cees en Ria.