Fietsen en wandelen 2016 - dag 2

Dag 2

Ik was al een beetje wakker toen de wekker ging. Het lukte me ook om snel mijn bed uit te komen. De biologische appelsap moest er met spoed uit.

Ha mooi weer. Dat belooft wat vandaag. Korte broek aan en het shirt van gisteren. Die rook alsof ik al een paar honderd kilometer erop had zitten. Moet je nagaan hoe zwaar die etappe gisteren was. Het inspireerde me wel om te gaan douchen. Daarna het shirt weer aan. Je bent fietser of niet. Eten gekookt. Een fietser eet pasta. Dat doe ik dan als ontbijt en spoel het weg met extra sterke koffie. Wat een geweldig begin van de dag. Hier hoort eigenlijk ook nog een sigaar bij, maar ja ik rook niet.

De tent inpakken vergde enorm veel tijd. Ik denk dat ik er nog aan moet wennen of zo. Ik ga niet teveel in detail, maar het lukt me uiteindelijk om half twaalf van de camping weg te fietsen. Erg laat, doch alles fantastisch mooi ingepakt. Dat mocht gezien worden.

Direct vanaf de camping weer een beklimming van de buitencategorie. Prachtige uitzichten. Ik wilde vandaag toch meer kilometers maken dan gisteren. Beetje lullig dat het gelijk zo begint. In ieder geval wilde ik de Vennbahn bereiken (dat is een voormalige spoorbaan waar fietspad van is gemaakt), en dan maar zien hoever ik kom. Die truttige 40 kilometer van gisteren moet maar zo snel mogelijk overschaduwd worden door een etappe van betekenis. Dan hoeven we het daar niet meer over te hebben. 

De route van vandaag ging vanaf de camping in Hergenrath via Walhorn naar Raeren. Daar ging ik de Vennbahn op. Een schitterend fietspad. Het ging allemaal voorspoedig. Heerlijk om te fietsen. Wel veel vals plat, maar vergeleken de eerdere bergetappes een verademing. Er waren twee terrassen waar ik niet voorbij kwam. Dat mocht de pret niet drukken. In tegendeel. Deze Vennbahn is een fietsdroom die uitkomt. Ik ging dan ook met meer dan normale snelheid langs Roetgen, Konzen en Monschau. Bij het volgende stadje, Kaltherheberg in de Eifel, moet een camping zijn. Die gaat het worden. Het loopt echter anders. De camping bestaat niet meer. Ik raak in gesprek met Anja, een leuke dame die langs de Vennbahn een terras bestiert. Ik mag mijn tent wel bij haar in de tuin zetten. Daar hoef ik niet lang over na te denken. En dat heeft niet alleen te maken met het feit dat de volgende camping 30 km verder is. En wat een mooie plek. Ik verklaar deze tot officieel tot de mooiste van mijn hele vakantie. Mocht ik een mooiere tegenkomen, dan wordt die het. Zo zijn de regels.

Vandaag ongeveer 50 km gereden. Nog steeds niet veel. Kan ik met goed fatsoen niet mee thuis komen. Komt door dat eerste stuk met die afschuwelijke beklimmingen en die twee terrassen die ik niet in de planning had staan.